برخوردهای مبتنی بر شناخت و احترام:
یا به عبارتی رفتار بچه مثبت وارانه! در اینگونه برخوردها طرفین کمیتا
قسمتی عاقلند، فهم دارند، شعور دارند و الکی قوه خیال خود را به کار
نمیبرند. از پدر و مادرشان اصول محرم و نامحرم را یاد گرفتهاند. راحت!
مثل آدم زندگیشان را میکنند. سلام علیکشان را دارند، سر وقت هم پدر و
مادرشان برایشان آستین بالا میزنند که تا دم در نیاودهاند سر و سامان
بگیرند! و در کل آدمهای خوشحالی هستند.
برخوردهای مبتنی بر شرم افراطی:
آدمهای دختر و پسر ندیده فول فابریک، بعضا دچار این نوع برخورد میشوند.
سرخ و سفید میشوند و عرق میریزند. ضربان قلبشان بالا میرود و احتمالا
شاهد بعضی علائم فیزیولوژیکی (گلاب به روتون، دیگر بقیهاش را نمیگویم)
میشوند!
همین جا لازم است اشاره ای به مساله ماخوذ به حیا بودن بشود. از قدیم
ندیمها گفتهاند که: «حیا خوب است ولی خجالتی بودن نه!» یعنی چه؟ یعنی
اینکه فرد باحیا با اراده خودش کاری را انجام نمیدهد و در حالت خونسردی،
آرامش و هوشیاری است؛ ولی آدم خجالتی، بدبخت ننه مرده، اگر بخواهد هم
توانایی انجام آن کار را ندارد.
فکر نکنید که خوب است که بچهمان خجالتی باشدها! نه، اصلا! چون گاهی شاهد
رفتارهای متناقض از افراد فوق العاده خجالتی بودهایم. یعنی طرف موقع حرف
زدن یک دقیقه نمیتواند به چشمانت نگاه کند ولی با صد نفر تلفنی، دوستی
خارج از محدوده دارد!
برخورد دستپاچه و هیجان زده:
به علت عدم شناخت از نحوه قضاوت دیگران، باعث بوجود آمدن برخورد هیجانزده
میشود. یعنی چه میشود؟! الان میگویم، یعنی دخترک یا پسرک طرف مقابلش را
که میبیند یوهویی گمان میکند که ایشان یک دل نه صد دل عاسخ! او شده است
که فلان لبخند را زده یا فلان کلمه را استفاده کرده است. همه اینها زیر سر
نداشتن شناخت صحیح از جنس مخالف است.
نتیجه اخلاقی: آقاجان؛ نوجوانان و جوانان باید مورد محبت قرار بگیرند تا
اینطوری تشنه محبت نباشند که وقتی کسی گفت دوستت دارم سر از پا نشناخته
همچین بى اختیار دل از کف بدهد.
برخورد خشک و محدود:
بعضیها از آن طرف پشت بام افتادهاند. یعنی در مقابل جنس مخالف، آنقدر کج
خلقی و اخم و خشانت! به خرج میدهند که نگو و نپرس. همچین رفتار میکنند
که انگار دشمن خونی خود را دیده اند. این خودش باعث ایجاد عکسالعمل سرد
از اطرافیان میشود و فرد خشن و خیلی قشنگ، با خودش فکر میکند که این
عمل! آنان است نه عکسالعمل و باعث جیرینگ شکستن قلب یخ بسته و لطمه دیدن
روح گل سرخیاش میشود!
برخورد مبتنی بر پرخاشگری:
این افراد محبت صادقانه و عارفانه و بی شائبه و غیره و ذالکانه خود را به
شکل پرتاب سنگ و پاشیدن اسید و داد و فریاد و نیش و کنایه به طرف مقابلشان
نشان میدهند. اینها کسانی هستند که به پختگی اجتماعی در رفتار خود
نرسیدهاند. کلا یک چیزیشان میشود که این رفتار ازشان ساطع میشود؛ وگرنه
آدم سالم که این جوری نیست!
برخورد راحت از نوع روشنفکری:
این افراد غالبا وقتی در مقابل جنس مخالف قرار میگیرند، با نگاه ممتد به
طرف مقابل، حرفهای بی سر و ته، گاه شوخیهای بیمورد و البته با این شعار
که او هم یک انسان است، میخواهند بگویند که هیچ احساس خاصی نسبت به طرف
مقابل ندارند. ولی خدا میداند که داخلشان چه خبر است. این جماعت سعی
میکنند به هر نحو ممکنه با عادی جلوه دادن رفتار خود، به جنس مخالف (که
صد البته یک انسان است!) هر روز بیشتر از دیروز نزدیک شده و روابط حسنهای
را با او برقرار سازند و بعد از آن دیگر چه شود!